Στην Άρνα και στο Δάσος Βασιλικής

•  ΔΥΟ ΟΜΟΡΦΕΣ ΜΕΡΕΣ ΣΤΟΝ ΜΑΓΙΚΟ ΤΑΫΓΕΤΟ ΜΕ ΤΟΝ ΕΟΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
• ΝΕΑ ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΑΥΡΙΟ ΣΤΗΝ ΑΝΩ ΜΕΣΣΗΝΙΑ

• Γράφουν οι Ειρήνη Μανιού και Γιώργος Κολόζης (μέλη του ΕΟΣ Καλαμάτας)

ΣΑΒΒΑΤΟ μεσημέρι και στο σύλλογο μαζευόμαστε παρέα 20 (περίπου) ανθρώπων, κάποιοι παλιοί γνώριμοι και κάποιοι νέοι φίλοι, που ωστόσο μοιράζονται την ίδια – σχεδόν διακριτή στα πρόσωπα! – διάθεση για 2 όμορφες μέρες στον μαγικό Ταΰγετο… Και το βανάκι (εμπειρία που αξίζει ειδικό αφιέρωμα!) με τα Ι.Χ. ξεκινούν…

Ακολουθούμε τη διαδρομή για Σπάρτη (διαδρομή που ποτέ δε σε αφήνει αδιάφορο), και συνεχίζουμε για Ξηροκάμπι και Άρνα… Τελευταία χιλιόμετρα πριν το χωριό, κι ο βαρύς καιρός ξεσπά σε δυνατή βροχή… Με την άφιξή μας, όμως στο χωριό, ο ουρανός της Άρνας, φιλόξενος σαν τους κατοίκους της, αρχίζει σιγά σιγά να ανοίγει..! Τι καλός οιωνός!

Μες στο φθινοπωρινό σκηνικό, η Άρνα, ντυμένη στα γιορτινά της, υποδέχεται τους πολλούς επισκέπτες της, ψήνοντας και προσφέροντας κάστανα και κερνώντας μας τσίπουρο. Στο κεντρικό δρομάκι άντρες και γυναίκες προωθούν στους πολύχρωμους πάγκους τους τα καλούδια του τόπου: κάστανα, γλυκά του κουταλιού, σύκα, τηγανόψωμα… Και για τους πιο θαρραλέους, παραδοσιακή μουσική υπόκρουση για μερικές χορευτικές γυροβολιές!

Και στο κέντρο όλων, ο πανέμορφος θεόρατος πλάτανος της πλατείας και η μοναδική θέα – μπαλκόνι στη λακωνική γη, προσκαλούν με τον δικό τους τρόπο τον επισκέπτη να επιστρέψει ξανά σε αυτόν τον τόπο.

Η ώρα έχει περάσει, όμως, και αναζητούμε καταφύγιο στο φιλόξενο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία, λίγα χιλιόμετρα ορεινότερα. Οι τολμηρότεροι στήνουν σκηνές στον περίβολο, κι οι υπόλοιποι στρώνουμε τους υπνόσακους μέσα στο ναό, με κινήσεις που εκφράζουν - μια σχεδόν συνεννοημένη - ευγνωμοσύνη στο απρόσμενο καταφύγιο. Τα καντήλια σβήνουν και μένει ο δυνατός αέρας να συντροφεύει τον ύπνο των πιο κουρασμένων - και να εξάπτει τη φαντασία των πιο ανήσυχων...

Σηκωνόμαστε με την ανατολή, και αντικρίζουμε τη θέα των καταπράσινων γειτονικών κορυφογραμμών, μέχρι την κορυφή του Ταΰγετου. Από το σημείο που είμαστε παίρνουμε το διεθνές μονοπάτι Ε4, με στόχο να διασχίσουμε το δάσος της Βασιλικής και να περάσουμε από το Λακωνικό στο Μεσσηνιακό Ταΰγετο.

Γεμάτοι ενέργεια, λοιπόν, είκοσι άνθρωποι και ένας σκύλος πεζοπορούμε μέσα σε ένα δάσος, που η φυσική του ομορφιά ξεπερνάει ακόμα και την μεγαλοπρέπεια του ονόματός του! Ψηλά και πυκνά έλατα, αλλά και φυλλοβόλα δέντρα, δημιουργούν σε πολλά σημεία πράσινους φυσικούς θόλους, στολισμένους με βρύα, λειχήνες και πολλών (μα πολλών) λογιών μανιτάρια! Ένα φόντο παραμυθένιο, τροφή του νου και της ψυχής, και στο κέντρο άνθρωποι που ζουν το παραμύθι που είναι πέρα μα πέρα αληθινό…

Μετά από περίπου τρεις ώρες πορείας, ήρεμοι, χαρούμενοι, γεμάτοι φως και όλες τις αποχρώσεις του πράσινου -ε, και μάλλον λίγο κουρασμένοι, φτάνουμε στον Αγιαννάκη. Αφήνουμε πίσω τη θέα στη Λακωνική γη και βγαίνοντας από το μονοπάτι, κατηφορίζουμε για τα αυτοκίνητα, με προορισμό το Καρυοβούνι, Εκεί, χαλαρώνοντας κάτω από τον πανέμορφό του πλάτανο, άλλη μια εκδρομή τελειώνει γεννώντας στην καρδιά την προσμονή της επόμενης…

Παρέα του Ορειβατικού, σε ευχαριστούμε που φέρνεις κοντά βουνά κι ανθρώπους, ανθρώπους και ανθρώπους.

Υ.Γ. Ευχαριστούμε ιδιαίτερα την γραμματέα του Συλλόγου Άρνας, Κατερίνα, για τη θερμή φιλοξενία που πρόσφερε σε δύο μέλη του συλλόγου μας που έφτασαν καθυστερημένα στο χωριό και χρειάστηκε να διανυκτερεύσουν εκεί.